Η σημερινή κυβέρνηση εδώ και 4,5 χρόνια έχει κάνει ό,τι μπορεί, για να ευτελίσει την έννοια της πολιτικής και του πολιτικού. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και ενδεχομένως πρωτόγνωρο στην πολιτική ιστορία (τουλάχιστον) της χώρας μας ένα πολιτικό κόμμα να έχει κάνει τόσα πολλά εξ όσων ως αντιπολίτευση κατήγγελλε:
- Αντί να σκίσει το Μνημόνιο με ένα άρθρο και ένα νόμο, τον Αύγουστο του 2015 μας έφερε το 3ο Μνημόνιο και προχώρησε σε πρωτοφανείς παραχωρήσεις που οι… «γερμανοτσολιάδες» των προηγούμενων κυβερνήσεων από το 2010 και μετά δεν διανοούνταν να συζητήσουν (βλ. το 99ετές Υπερταμείο).
- Ενώ κατήγγελλε το πελατειακό κράτος, γιγάντωσε την πρακτική της πρόσληψης «συμβασιούχων» με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμη και μετά την προαναγγελία της διάλυσης της Βουλής, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία μέρα στην εξουσία.
- Ενώ επετίθεντο στα μέλη των παλαιότερων κυβερνήσεων για προκλητικές σχέσεις με επιχειρηματίες και το οικονομικό κατεστημένο, «πιάστηκαν με την γίδα στην πλάτη», για να μιλήσουμε ακριβέστερα, πιάστηκε ο πρωθυπουργός με το πούρο στο κότερο γνωστού εφοπλιστή και με την «γάτα των Ιμαλαΐων» στην αγκαλιά του.
- Ενώ δαιμονοποιούσαν την ιδιωτική εκπαίδευση και της επετίθεντο διαρκώς και μανιωδώς και ως κυβέρνηση, στην ιδιωτική τους ζωή επέλεγαν να στέλνουν τα παιδιά τους σε γνωστά και εμβληματικά ιδιωτικά σχολεία.
Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και είναι ανούσιο να τα απαριθμήσουμε εξαντλητικά.
Ένα είναι βέβαιο: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την βοήθεια και των πολύτιμων συνεργατών τους ΑΝΕΛ μέχρι τις αρχές του 2019 κατάφερε να συνδέσει άρρηκτα το όνομά της με το ανερυθρίαστο ψεύδος και την πολιτική εξαπάτηση και μάλιστα σε εντυπωσιακά μικρό χρόνο. Κι άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν στιγματίστηκαν ως ανακόλουθες και πρωταθλήτριες στην πολιτική εξαπάτηση, ποτέ καμία όμως σε τόσο μικρό χρόνο. Με βάση τα αποτελέσματα των (δικαιωμένων πια λόγω Ευρωεκλογών) δημοσκοπήσεων, η αντίληψη αυτή κυριαρχεί – δικαίως – στην κοινή γνώμη από την Άνοιξη του 2016, σχεδόν ένα έτος μετά την ανάδειξή της στην εξουσία.
Κι επειδή αρεσκόμαστε γενικά στην γενίκευση και στην ισοπεδωτική κριτική, δεν είναι λίγοι – ιδίως ομοϊδεάτες μου – τον τελευταίο καιρό που συνηθίζουν να ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος στην Αριστερά εν γένει. «Έτσι είναι η Αριστερά», λένε και κομπορρημονούν για την ηθικότητα της παράταξής τους (μας) και την ανηθικότητα της αντίπαλης παράταξης.
Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, δεν είναι λίγες οι φορές που ταυτίζεται ο «αριστερός» με τον καλό και ηθικό άνθρωπο που νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του, ενώ ο «δεξιός» ταυτίζεται με τον «μοναχοφάη άρπαγα».
Ευτυχώς ή δυστυχώς, η ηθική ελάχιστη σχέση έχει με τις παρατάξεις εν γένει και τους πολιτικούς χώρους. Οι παρατάξεις δεν μπορούν να θεωρούνται συλλήβδην ως ηθικές ή ανήθικες. Οι ιδεολογίες που οι παρατάξεις εκπροσωπούν και μάχονται για την επικράτησή τους δεν είναι ηθικές ή ανήθικες. Μπορούν να θεωρούνται (τεκμηριωμένα ή μη) σωστές ή λάθος, πετυχημένες ή αποτυχημένες, όχι όμως και ως συλλήβδην ως ηθικές ή ανήθικες. Κριτήριο της επιτυχίας των ιδεολογιών και των πολιτικο-οικονομικών συστημάτων είναι η ευημερία των ανθρώπων και των κοινωνιών. Η ηθική δεν έχει σχέση με αυτό.
Και οι δύο (ή και περισσότερες) πλευρές του πολιτικού φάσματος μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο και μια καλύτερη κοινωνία. Δεν σημαίνει ότι έχουν και οι δύο πλευρές δίκιο. Κατά την άποψη του γράφοντος, τα πολιτικώς και οικονομικώς φιλελεύθερα συστήματα με κάποια σχετικά περιορισμένη κρατική παρέμβαση ιστορικά έχουν αποδείξει ότι μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνίες πιο δυναμικές, με πιο ελεύθερους ανθρώπους, με μεγαλύτερη κοινωνική κινητικότητα και που πήγαν (οι κοινωνίες) τον εαυτό τους και τον κόσμο συνολικά πιο μπροστά. Και θα μάχομαι και η δική μας κοινωνία να κινηθεί σε μια τέτοια κατεύθυνση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι αντίθετες προς την δική μου ιδεολογίες είναι ανήθικες ή ότι οι άνθρωποι που υιοθετούν μια τέτοια ιδεολογία έχουν κάποιο ηθικό κουσούρι.
Οι άνθρωποι που απαρτίζουν την κυβέρνηση που μας κυβερνά μέχρι τις 7 Ιουλίου έχουν κατακτήσει με το σπαθί τους το βραβείο των πιο ανακόλουθων κυβερνώντων στην πολιτική ιστορία της χώρας μας. Και θα πρέπει με την ψήφο μας να αποχωρήσουν από την εξουσία με το στίγμα αυτό να τους ακολουθεί, όχι διότι είναι αριστεροί, αλλά διότι οι συγκεκριμένοι αυτοί άνθρωποι με συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις τους ευτέλισαν συστηματικά την πολιτική και την Δημοκρατία. Το στίγμα αυτό δεν το φέρει η Αριστερά εν γένει, αλλά ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός και οι συγκεκριμένοι πρωταγωνιστές της ομάδας του. Οι απλουστεύσεις και οι ηθικολογίες δεν έκαναν ποτέ καλό σε κανέναν, πολύ περισσότερο αν μιλάμε για την χώρα μας.
Άρθρο μου στην ηλεκτρονική εφημερίδα www.onlarissa.gr της 21.6.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου