Ως άλλος τοπικός βουλευτής, ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης 6 μέρες αφού εγκατέλειψε το Μέγαρο Μαξίμου, έψεξε την Κυβέρνηση για την ανάκληση της απόφασης για ίδρυση της 4ης Νομικής Σχολής στην Πάτρα (που ούτως ή άλλως ακόμη ήταν «στα χαρτιά» και δεν λειτούργησε ποτέ), λέγοντας ότι με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση αφ’ ενός μεν δήθεν επιχείρησε να τιμωρήσει το λαό της Αχαΐας που σε επίπεδο νομού έβγαλε πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ, αφ’ ετέρου δε ανοίγει το δρόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κάνοντας λόγο μάλιστα για υποκρισία. Διερωτάται ουσιαστικά: πώς είναι δυνατόν να είστε αντίθετοι με τη δημιουργία 4ης Νομικής Σχολής και την ίδια ώρα να είστε υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που μπορεί να οδηγήσουν σε δημιουργία 4ης , 5ης ή και 6ης Νομικής Σχολής στην Ελλάδα.
Αντιπαρερχόμενος το πρώτο σημείο της «κριτικής» περί δήθεν τιμωρίας του αχαϊκού λαού, που είναι αποτελεί άριστο δείγμα παλαιοκομματικής γηπεδικού τύπου αστειότητας, που κι ο τελευταίος πολιτευτής του 19ου αιώνα δεν θα μπορούσε να σκεφθεί, αξίζει να δοθεί μια πιο συγκροτημένη απάντηση στο δεύτερο σημείο κριτικής: Ενέχει μια τέτοια απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ αντίφαση; Η απάντηση είναι όχι. Και εξηγούμεθα:
Η παροχή της Παιδείας πρέπει να είναι ελεύθερη. Το κράτος προφανώς θα πρέπει να έχει λόγο στο ουσιαστικό περιεχόμενο των υπηρεσιών εκπαίδευσης που παρέχονται, αλλά είναι εντελώς αδιανόητο το 2019 το μοναδικό σχεδόν αγαθό που να απαγορεύεται να παρέχει ιδιώτης να είναι η Παιδεία, την ώρα μάλιστα που το ίδιο αγαθό επιτρέπεται να παρέχεται από ιδιώτες, όταν αυτό αφορά την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Τα επιχειρήματα που συνεχίζουν να διατυπώνονται ιδίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και της επέκεινα εκείνου Αριστεράς (περί απαξίωσης του Δημοσίου Πανεπιστημίου, περί εισόδου της αγοράς στο χώρο της Παιδείας κλπ.), ακόμη κι αν μπορούσαν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και δημόσιου διαλόγου την δεκαετία του 1980, έχουν ξεπεραστεί από τα ίδια τα πράγματα στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Και μόνο το γεγονός ότι η μοναδική χώρα σε αυτή την (ευρωπαϊκή και βαλκανική) γειτονιά του κόσμου που δεν επιτρέπει τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια είναι η Ελλάδα, την ώρα που πλέον οι πάσης φύσεως αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, καθιστά την όλη συζήτηση προσχηματική και μέσο παρεμπόδισης μιας αυτονόητης (θετικής) εξέλιξης. Άρα, στόχος του Υπουργείου Παιδείας πρέπει να είναι ισχυρό και ποιοτικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, χωρίς να απαγορεύει την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Αν, λοιπόν, η ίδρυση και λειτουργία Ιδιωτικών ή μη Κρατικών Πανεπιστημίων είναι αυτονόητη, γιατί να μην ιδρυθεί από το Κράτος μια 4η Νομική Σχολή; Γιατί να μπορεί να ιδρύσει ο ιδιώτης Νομική Σχολή και να αρνούμαστε αυτό στο ίδιο το Κράτος;
Γιατί το κράτος έχει προτεραιότητες και ιεραρχήσεις που προφανώς είναι διαφορετικές από αυτές του ιδιώτη. Το Κράτος, με βάση την οικονομική δυνατότητα που έχει, οφείλει να ιεραρχεί τις προτεραιότητές του και να προτάσσει την κάλυψη των αναγκών που κρίνει ως σπουδαιότερες σε σχέση με κάποιες άλλες. Και το βέβαιο είναι ότι αυτή την στιγμή η ίδρυση μιας 4ης Νομικής Σχολής και μάλιστα στην Πάτρα δεν μπορεί κατά οιαδήποτε λογική να κριθεί ως προτεραιότητα για το Ελληνικό Δημόσιο:
– Το κόστος της δημιουργίας μιας Σχολής και μάλιστα σε Πανεπιστήμιο (όπως αυτό της Πάτρας) που δεν έχει συναφείς σχολές και βιβλιοθήκες έχει πολύ σημαντικό κόστος ίδρυσης και λειτουργίας.
– Την ίδια ώρα, οι ήδη υπάρχουσες Νομικές Σχολές έχουν ανάγκη σημαντικής οικονομικής ενίσχυσης για την ορθή και ποιοτική λειτουργία τους. Το ίδιο – ίσως και ακόμη περισσότερο – αυξημένες ανάγκες χρηματοδότησης έχουν άλλες Σχολές άλλων γνωστικών αντικειμένων. Γιατί, λοιπόν, να δημιουργηθεί άλλη μια προβληματικώς λειτουργούσα σχολή και να μην βελτιωθούν οι συνθήκες φοίτησης στις λοιπές σχολές; Λύσαμε τα υπάρχοντα προβλήματα, για να δημιουργηθούν άλλα;
– Μία, μάλιστα, από τις υπάρχουσες Νομικές Σχολές, αυτή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης έχει αυξημένη ανάγκη ενίσχυσης και πάντως μη αποδυνάμωσής της και για προφανείς εθνικούς λόγους. Η δημιουργία μιας Νομικής Σχολής στην Πάτρα είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει σημαντική εκροή διδακτικού και φοιτητικού δυναμικού από την Κομοτηνή με πολλές παρεπόμενες επιπτώσεις.
– Θα μπορούσαμε να αναθεωρήσουμε πολλά από τα παραπάνω, αν υπήρχαν ανάγκες της ελληνικής οικονομίας για την «παραγωγή» επιπλέον νομικών. Τέτοιες ανάγκες δεν υπάρχουν. Είναι γνωστό ότι η αγορά έχει περίσσευμα νομικών, όλων των επιμέρους νομικών επαγγελμάτων (δικαστών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων κ.ά.).
Σκοπίμως οι ανάγκες της αγοράς αναφέρονται ως τελευταίες, διότι, γενικώς η εκ του Κράτους εκπορευόμενη κατεύθυνση και προσδιορισμός των εκπαιδευτικών επιλογών των νέων μελών της κοινωνίας, μου προκαλεί μια μεγάλη επιφυλακτικότητα. Άλλωστε, ιδίως η κατάκτηση της επιστήμης της Νομικής είναι χρήσιμη ως επιστημονικό εφόδιο για οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν επιλέξει κανείς στην ζωή του. Εξάλλου, στην σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία με τις μηδενικές αποστάσεις ο αποκλεισμός επιστημονικών πεδίων με βάση κριτήρια βασισμένα στις ανάγκες της μικρής μας χώρας είναι κοντόθωρη και επαρχιώτικη λογική. Η χώρα μας, με πλούσιο επιστημονικό προσωπικό και με αστείρευτο πολιτισμικό πλούτο θα μπορούσε να γίνει κέντρο παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών (τόσο από το Κράτος, όσο και από ιδιώτες) τόσο στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και γιατί όχι και ευρύτερα και επομένως τα κριτήρια πρέπει να είναι ευρύτερα.
Οι ανωτέρω ιεραρχήσεις δεν ισχύουν για τον ιδιώτη. Ο ιδιώτης δεν διαχειρίζεται κρατικό χρήμα και δεν χρηματοδοτεί εκείνος την λειτουργία των υπαρχουσών σχολών. Δεν είναι εκείνος που βαρύνεται με την υποχρέωση να βάλει τις σωστές προτεραιότητες στην δαπάνη του κρατικού χρήματος για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Σε κάθε περίπτωση, και μετά την απελευθέρωση της ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων, δεν θα πάψει να υπάρχει κρατικός έλεγχος τόσο ως προς την ίδρυση και λειτουργία, όσο και ως προς το περιεχόμενο των σπουδών που θα παρέχουν.
Άρα, κύριε βουλευτά Αχαΐας, η ίδρυση και λειτουργία μιας 4ης Νομικής Σχολής στην Πάτρα ιδίως με τον τρόπο που επιχειρήθηκε να γίνει (χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία) θα προκαλούσε περισσότερα προβλήματα στις νομικές σπουδές στην χώρα μας από όσα υπάρχουν σήμερα και δεν θα κάλυπτε καμία απολύτως ανάγκη. Η κρίση αυτή για την επιβαλλόμενη μη ίδρυση 4ης (κρατικής) Νομικής Σχολής στην Πάτρα δεν έχει να κάνει με την ελεύθερη πανεπιστημιακή εκπαίδευση που αποτελεί αίτημα αυτονόητο για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα στις αρχές της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Όσο για την γηπεδικού τύπου κριτική, τώρα ιδίως που είστε στην αντιπολίτευση δεν είναι και ιδιαιτέρως επικίνδυνη.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο www.pineiosnews.gr στις 13.7.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου